محمد صارمی

بشر در طول تاریخ به شناسایی ویروس‌های بیماری‌زا پرداخته است، تلاش او برای مقابله با آن‌ها به تولید انواع واکسن‌‌، دارو‌ و حتی تغییر در سبک زندگی انسان‌ منجر شده است. اما ویروس‌ها تنها برای ما بیماری‌زا نیستند، بلکه عوامل ویروسی جهانِ زنده‌ی میکروسکوپی را نیز تهدید می‌کند و جالب‌تر این است که میکروارگانیسم‌ها همچون ما در طی تکامل خود به را‌ه‌حل‌هایی برای در امان‌ماندن از ویروس‌ها دست یافته‌اند.

   رابطه‌ی درون-همزیستی[1] جلبک‌های سبز تک‌سلولیِ جنس کلرلا[2] با گونه‌ی مژکدار پارامسیوم بورساریا[3] یکی از شگفت‌انگیزترین مصادیق خودمراقبتی دربرابر عوامل مهاجم بیگانه است. از ویژگی‌های این مژکدار طولی بین ۸۰ تا ۱۵۰میکرون و عرضی ۵۰ تا ۶۰ میکرون است، که دارای دو واکوئول ضربان‌دار، یک دهان سلولی، هسته‌ای بزرگ[4] و هسته‌ای کوچک[5] می‌باشد. زیستگاه این موجود دریا و آب‌های لب‌شور[6] است.

   پارامسیوم بورساریا تنها گونه‌ی پارامسی است که با جلبک‌ها رابطه‌‌ی همزیستی دوسویه دارد. جلبک‌های جنس کلرلا طی فرایند فاگوسیتوز یا بیگانه‌خواری در واکوئول‌هایی[7] درون سیتوپلاسم پارامسیوم بورساریا قرار می‌گیرند. با یک میکروسکوپ نوری می‌توانیم صدها جلبک‌ سبزرنگ را در سیتوپلاسم سیال این پارامسی مشاهده کنیم.

   در این رابطه‌ی همزیستی دوجانبه جلبک‌های سبز طی فرایند فتوسنتز، کربوهیدرات و اکسیژن مورد نیاز پارامسی را تهیه می‌کنند و درمقابل پارامسی از آن‌ها “محافظت” می‌کند و همچنین تحرک را برای دسترسی به نور بیشتر ممکن می‌سازد. پژوهش‌ها نشان می‌‌دهد میزان رشد پارامسیوم بورساریا و تولید اکسیژن توسط جلبک‌های کلرلا در وضعیت همزیستی بیشتر از حالت مستقل در این دو است.

   مصونیت جلبک‌ها در برابر خانواده‌ی ویروسی Phycodnaviridae یکی از کارکردهای مهم ‌همزیستی با پارامسی است. این خانواده ویروسی با اندازه‌ای بزرگ و DNA دورشته‌ای، جلبک‌های یوکاریوتی را آلوده می‌کنند. گونه‌هایی از این خانواده‌‌ی در جنس Chlorovirus قرار دارند که جلبک‌های جنس کلرلا میزبان اصلی آنها هستند. به همین ترتیب جلبک‌های تک‌سلولی، که آزادانه در دریا شناور هستند، نسبت به وضعیت همزیست با پارامسیوم بورساریا در معرض خطر تهاجم این ویروس قرار می‌گیرند. حال اگر پارامسی به هر دلیل دچار مرگ شود، این جلبک‌های سبز تک‌سلولی آزاد می‌شوند و در معرض ویروس‌هایی قرار می‌گیرند که در زمان حیات پارامسی  از آنها در امان مانده بودند.

   پارامسیوم بورساریا اغلب به عنوان نمونه‌ی شاخص رابطه‌ی همزیستی در تک‌یاخته‌ها در واحدهای آموزشی و مدارس مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

تصویر میکروسکوپ فلورسنس پارامسیوم بورساریا. کلروفیل‌ در جلبک‌ها‌ به رنگ قرمز و هسته‌ی بزرگ به کمک DAPI به رنگ آبی دیده می‌شود.

Kodama and Fujishima (2010c) برگرفته از

ویدیوهای مرتبط

پانویس‌ها

1. endosymbiosis
2. Chlorella
3. Paramecium bursaria
4. macronucleus
5. micronucleus
6. brackish waters
7. perialgal vacuoles

منابع

  • De Clerck, O., Bogaert, K. A., & Leliaert, F. (2012). Diversity and evolution of algae: primary endosymbiosis. In Advances in botanical research (Vol. 64, pp. 55-86). Academic Press.
  • Greczek-Stachura M, Potekhin A, Przyboś E, Rautian M, Skoblo I, Tarcz S. Identification of Paramecium bursaria syngens through molecular markers–comparative analysis of three loci in the nuclear and mitochondrial DNA. Protist. 2012 Sep 1;163(5):671-85.
  • http://viralzone.expasy.org/all_by_species/145.html
  • Kodama, Y., & Fujishima, M. (2009). Infection process of symbiotic Chlorella species to Paramecium bursaria. Endosymbionts in Paramecium. Microbiology Monographs12, 31-55.
  • Warren, A. (2019) Paramecium bursaria (Ehrenberg) Focker, 1836 WoRMS.